Welke eenheid de nationale
synode uitdraagt
Bij
de komende nationale synode zal prof. dr. A. van de Beek de hoofdspreker zijn.
Het gaat mij niet om de persoon van Van de Beek. Als persoon is hij een
beminnelijk man. Zijn taalgebruik is ook klassiek. Van de Beek laat er ook geen
twijfel over bestaan dat hij de Drie-eenheid en de godheid van Christus
aanvaardt en dat hij de opstanding als een historisch feit erkent. Toch is hij
allesbehalve klassiek orthodox. Heel nadrukkelijk ontkent Van de Beek dat wij
de Bijbel moeten zien als het onfeilbare Woord van God. In tal van opzichten
vertoont de Bijbel naar zijn inzicht fouten en tekortkomingen.
Van
de Beek ontkent ook dat God de wereld goed heeft gescha-pen. De zondeval als
historisch feit wijst hij van de hand. Heel vergaand is zijn zienswijze dat God
met de zending van Zijn Zoon naar deze wereld, verantwoordelijkheid neemt voor
Zijn eigen falen als Schepper. Volgens Van de Beek heeft dus niet alleen de
mens, maar ook God Zelf gefaald. Deze gedachte kan niet anders dan als
godslasterlijk worden gezien.
Het
betekent wel dat het kruis van de Heere Jezus Christus in de theologie van Van
de Beek een totaal andere betekenis krijgt dan in de Bijbel zelf. Van de Beek
wil er niet van weten dat aan het kruis plaatsvervangend de toorn van God over
de zonde is weg-gedragen. Hij meent ook dat Jezus niet alleen naar Zijn
mense-lijke, maar ook naar Zijn goddelijke natuur aan het kruis heeft geleden.
In meer dan één opzicht vervaagt zo in zijn theologie de grens tussen Schepper
en schepsel, tussen God en mens.
Als
het gaat om de vraag wie een christen is, verwijst Van de Beek simpelweg naar
de doop. De toe-eigening van het heil door het persoonlijke werk van de Heilige
Geest geeft hij geen plaats. Onduidelijk blijft hoe de doop zich tot de
christelijke levensstijl verhoudt. Zeker is dat Van de Beek niet alleen geen
enkele moeite heeft met de vrouw in het ambt, maar ook homoseksuele relaties
niet strijdig acht met de christelijke levensstijl.
Omdat
Van de Beek meer dan eens heeft betoogd dat een christen op aarde een pelgrim
is, wordt hij nogal eens orthodoxer geïnterpreteerd dan hij is. Wie het geheel
van zijn theologie overziet, kan helaas niet anders dan constateren dat
elementen die tot de diepste kern van het christelijke geloof en de christelijke
levensstijl behoren door hem worden ontkend of bij hem geen plaats hebben. De
eenheid die de nationale synode uitdraagt, is dan ook niet bepaald een eenheid
van het ware geloof en de bijbelse praktijk van de godzaligheid.